KONINKLIJKE VERENIGING DER WATERKLERKEN VAN ANTWERPEN

Ontstaan uit een voor de Eerste Wereldoorlog bestaande vriendenkring der Waterklerken van Antwerpen “LUCTOR ET EMERGO” die in 1920 voortzetting vond in de Antwerpse Waterklerken Vereniging “NEPTUNUS”, vond de stichting van de huidige Vereniging der Waterklerken van Antwerpen plaats op 21 december 1921.

Waar bij de stichting de belangstelling der waterklerken eerder gering was kon dankzij het initiatief van de stichters om te ijveren voor een beroepsvereniging, alsmede dankzij de op beroepsgebied bekomen voordelen, vooral vanwege het Bestuur der Douane, gezegd worden dat in de 30-er jaren bijna alle waterklerken en hulp-waterklerken lid van de vereniging waren.

De hierop volgende crisisperiode alsmede de mobilisatie van 1938 en 1939 remde enigszins de bedrijvigheid van de vereniging. In 1940 - bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog - werd een groot liefdadigheidsbal ingericht waarvan de opbrengst ten goede kwam aan het werk “KONINGIN ELISABETH”-Pakje van de Soldaat. Tijdens de duur van de oorlog werd, ingevolge de beperking van de vrije activiteit, de werking van onze vereniging stilgelegd.

Na de stopzetting van de vijandelijkheden, werd reeds op 18 februari 1945, wanneer in België omzeggens geen verenigingsleven georganiseerd was, onze werking hernomen en moesten wij onze leden tot onze spijt meedelen dat het archief van de vereniging vernield was in de ramp die ons lokaal “De Beer” trof toen op 21 Januari 1945 een V-bom insloeg. Er werd door het bestuur gezorgd voor het opmaken van nieuwe statuten en er konden door hun tussenkomst belangrijke voordelen bekomen worden in de bevoorrading van onder meer fietsbanden en schoeisel.

In 1946 bekwamen wij van het Bestuur der Douanen dat de inklaring der zeeschepen die onze haven zouden aanlopen van dan af zowel bij dag als bij nacht kon gebeuren.

In 1947 vierden wij ons 25-jarig bestaan en aanvaardde de Heer Adrien Letzer het Erevoorzitterschap. De vereniging telde toen 55 Ereleden, waaronder verschillende Antwerpse personaliteiten. Datzelfde jaar werden de verslaggevers van alle Antwerpse dagbladen op een voorlichtingsvergadering uitgenodigd tijdens dewelke wij hen vroe¬gen hun medewerking te willen verlenen tot het bekendmaken van ons beroep bij het grote publiek. Dit gebeurde door inlassing van een reportage in elk Antwerps dag¬blad in november 1948.

Datzelfde jaar werd de vereniging steunend lid van het Rode Kruis van België - Afdeling Antwerpen Haven - en werd er besloten jaarlijks een Galavoorstelling te geven in de Koninklijke Vlaamse Opera, waarvan de opbrengst ten goede kwam van voornoemde afdeling van het Rode Kruis van België. Met groot succes werd in februari 1949 de opera “RIGOLETTO” opgevoerd, in januari 1950 de opera “AIDA” en in maart 1951 de opera “MANON”.

Vanaf 1949 werd onze vereniging erkend als beroepsvereniging en werden de statuten neergelegd. Dank zij deze erkenning konden wij onze betrekkingen met de officiële instanties gevoelig verbeteren en bekwamen wij vele voordelen van en inspraak bij het Bestuur der Haven van Antwerpen, het Beheer der Douane, het Bestuur van het Belgisch Loodswezen en bij het Waterschouts-ambt. Verder werden wij regelmatig geraadpleegd door de Antwerpse Scheepvaartvereniging en vonden wij bij hen steun voor onze beroepsbelangen. De vereniging bekwam de herklassering van ons beroep door de Paritaire Commissie van derde naar vierde categorie.

In 1951 vierden wij ons 30-jarig bestaan en werden voor die gelegenheid plechtig ontvangen ten Stadhuize. Een Galavoorstelling gegeven in de Koninklijke Vlaamse Opera liet ons opnieuw toe om steun te verlenen aan de Afdeling Antwerpen Haven van het Rode Kruis van België. Vervolgens had een Kinderfeest plaats en besloten wij de vie¬ring met een Jubileumbanket gevolgd door bal. Op 1 september van hetzelfde jaar werd overgegaan tot het oprichten van het Steunfonds der Vereniging, hieruit worden huwelijks- en geboortepremies uitgereikt, vergoedingen bij overlijden alsmede een kleine rente aan de op rust gestelde leden. Bij gebeurlijke werkloosheid kan de vereniging eveneens tussenkomen.

Op 17 mei 1960 werd een sportvereniging opgericht in de schoot van onze Vereniging, deze bleek echter van korte duur daar ingevolge tekort aan vrije tijd de belangstelling spoedig taande. Ook nu trachten wij nog regelmatig ons “matchke” veld- of zaalvoetbal te organiseren tegen Maritiem-gebonden bedrijven, ook hier met wisselend succes. In December 1971 bestond onze Vereniging 50 jaar en deden wij onze aanvraag om de naam Koninklijke Vereniging te mogen gebruiken.

Wij zijn fier dat het zijne Koninklijke Hoogheid behaagt heeft ons het predikaat van “KONINKLIJKE VERENIGING DER WATERKLERKEN VAN ANTWERPEN”te verlenen.

Dit gebeuren werd dan ook op passende wijze gevierd, met ontvangst op het Stadhuis en aansluitend een academische zitting in de Salons De Boeck.

Stilaan kwam er een einde aan de Golden Sixties en volgden de verschillende evoluties in de Scheepvaart met een sneltreinvaart. Het begin van de full-container-vessels - 2000 TEUS leek toen het maximum - nu spreekt men reeds van meer dan 6000 TEUS. Het logisch gevolg hiervan was dat in de Lijn - alsook de Trampvaart de verblijfsduur in de Haven steeds korter werd, een gegeven dat het de Waterklerken niet eenvoudiger maak¬te en hen menig extra nachtuurtje kostte.

De informatica deed zijn intrede met rasse schreden en ook de Havenautoriteiten begonnen aan EDI-berichtgeving te denken, met als resultaat het ontstaan van APICS en SEAGHA. Ook hier hebben onze Waterklerken zich moeten aanpassen, EDI-berichten zijn op zich een schitterend gegeven, maar de taak van de Waterklerk duurt 24 uur en ook na kantooruren moet dit systeem beschikbaar zijn. Eén van de voornaamste eigenschappen van een goede Waterklerk is flexibiliteit, en informatica kent per definitie geen flexibiliteit.

In het jaar 1992 vond de Heer Alex Desiron dat het gegeven “Waterklerk” nog te weinig bekend was bij de modale bevolking en besloot hij, in navolging van het boek “Die van den Basseng”, een anekdotisch boek over de Waterklerk te laten schrijven door George van Cauwenbergh. Het werd boven het doopvont gehouden als “Schakel tus¬sen schip en wal”. Onze Vereniging heeft dan ook met plezier zijn bijdrage geleverd om dit boek te kunnen realiseren. Het ging tenslotte om “die goeie ouwe tijd”, een tijd dat werken op plezierige wijze nog kon.

In 1995 zijn wij als Vereniging begonnen om te trachten op regelmatige basis kontak¬ten te leggen met onze Nederlandse collega’s, de Waterklerken Vereniging van Rotterdam, dit heeft reeds 2 maal plaats gevonden, steeds met een sportieve happening en een droogje en een NATJE. Dit trachten wij in de toekomst nog uit te breiden met andere Europese Havens.

Onze Vereniging heeft zijn maandelijkse vergaderingen, waarop de leden alle toelichtingen op beroepsgebied bekomen en zij ingelicht worden over alle door de desbetreffende autoriteiten genomen beslissingen en de nieuwe verordeningen.Zij kunnen er tevens hun grieven kwijt.

Dankzij de werking van diegenen die in 83 voorafgaande jaren aan de leiding stonden van de vereniging is deze uitgegroeid tot wat zij nu is en hopen wij dat onze opvolgers voort zullen gaan op de ingeslagen weg.

De voorzitters sinds 1960 zijn:

1960 - 1963: E.Van Kerckhoven
1963 - 1968: C.Thirion
1968 - 1978: J.Barbe
1978 - 1984: J.Taels
1984 - 1990: L.De Bruecker
1990 - 1999: M.De Smedt
1999 - 2000: G.Gijsels
2001 - 2002: L.Van de Vloed
2002 - 2004: P.Kennedy
2004 - .......: D.Daems